Alle verzamelde antwoorden van de deelnemers worden geordend en opgeslagen in gegevensbestanden op een centrale en beveiligde computer. Dit wordt gedaan onder een code. Inmiddels bevatten al deze bestanden bij elkaar miljoenen gegevens.

De originele ingevulde formulieren en de geluidsopnames van de interviews worden achter slot en grendel bewaard. Ze worden bewaard omdat het soms nodig is om ze nog eens te bekijken of te beluisteren ter extra controle.

Lichaamsmateriaal

Tijdens sommige metingen is er bloed afgenomen bij de deelnemers die hier toestemming voor gaven. Ook zijn ook wel eens speeksel, haren en ontlasting verzameld voor een deelonderzoek.

In het bloed kan onder andere het vitamine D-gehalte worden bepaald. De haren zijn gebruikt om het stresshormoon cortisol vast te stellen. En met de ontlasting kan bijvoorbeeld worden onderzocht of bacteriën een rol spelen bij ondervoeding.

Dit zogeheten ‘biomateriaal’ wordt bewaard in biobanken, zoals de LASA Biobank. Dat zijn vriezers  die in Amsterdam UMC, locatie VUmc staan. Het verzamelde bloed ligt daar bijvoorbeeld opgeslagen op een temperatuur van -80 graden Celcius. Daarom is het, zelfs na 30 jaar, nog te gebruiken voor onderzoek. Dat is handig, want soms ontdekken wetenschappers nieuwe stofjes die van belang kunnen zijn voor een gezonde veroudering. Die kunnen dan achteraf nog in het bloed van deelnemers worden gemeten en onderzocht door de onderzoekers.

Wetenschappers vragen LASA-gegevens aan

Wetenschappers van over de hele wereld kunnen onderzoek doen met de verzamelde gegevens uit de LASA-studie. En dat doen zij dan ook. Maar wetenschappers krijgen deze gegevens niet zomaar. Voordat zij deze gegevens ontvangen, moeten ze eerst een uitgebreid onderzoeksplan indienen bij LASA. Dat geldt ook voor LASA-wetenschappers zelf. In dat plan moeten zij vermelden wat ze willen onderzoeken, hoe ze dat gaan doen, en welke gegevens ze daarvoor nodig denken te hebben. De wetenschappelijk directeur en de verschillende groepshoofden beoordelen dit onderzoeksvoorstel. Soms moet de aanvrager nog een en ander aanpassen voordat er goedkeuring wordt verleend. De onderzoekers krijgen nooit persoonsgegevens die bij de verzamelde antwoorden horen.

Door deze manier van werken kan de LASA stuurgroep controleren dat al het onderzoek dat met de gegevens van deelnemers wordt uitgevoerd, ook bijdraagt aan het doel van LASA waarvoor de deelnemers hun toestemming hebben gegeven.

Documentatie

Op het Engelstalige deel van de website is over de meeste onderwerpen een documentatiebestand te vinden. Daarin wordt uitgelegd welke vragen zijn gesteld in de interviews, wie de LASA-onderzoekers zijn met de specifieke kennis over dat onderwerp, welke verwijzingen naar wetenschappelijke literatuur over dat onderwerp kunnen worden geraadpleegd en wat de namen van de betreffende LASA-gegevensbestanden zijn. Dit is allemaal in het Engels, omdat het dan gebruikt kan worden door wetenschappers vanuit de hele wereld. Engels is de taal is waarin wetenschappers met elkaar communiceren. Deze documentatie is te vinden op het Engelse deel van de LASA-website.

Wetenschappelijk onderzoek met de LASA-gegevens

Onderzoekers hebben van tevoren een onderzoeksvraag omschreven en bekeken of ze die met LASA-gegevens kunnen beantwoorden. Vaak maken ze hierbij gebruik van kennis uit onderzoek dat eerder is gedaan met LASA-gegevens. Soms heeft LASA niet alle gegevens die nodig zijn. In die gevallen kunnen de LASA-gegevens gekoppeld worden aan informatie uit andere gegevensverzamelingen zoals die van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Of LASA-gegevens worden gecombineerd met gegevens uit andere landen, zodat onderzoekers kunnen kijken of er verschillen zijn tussen landen. Nadat onderzoekers de benodigde gegevens ontvangen hebben, gaan zij deze analyseren. Vervolgens beschrijven zij de resultaten van hun onderzoek in een Engels wetenschappelijk artikel of een rapport.

Verspreiding van de resultaten

De resultaten van de wetenschappelijke studies die met LASA-gegevens zijn gedaan publiceren de onderzoekers onder andere in Engelstalige wetenschappelijke tijdschriften. Daarnaast wordt veel kennis in het Nederlands verspreid. Dat gebeurt op allerlei manieren, bijvoorbeeld via kenniswebsites, rapporten voor het ministerie van VWS of in Nederlandstalige tijdschriften.

Lees meer over de kennis over ouder worden en de verspreiding van de resultaten.