Verbondenheid beschermt oudere migranten tegen ernstige eenzaamheid
Eenzaamheid in Nederland
Van de 55-66 jarige Turkse en Marokkaanse LASA-respondenten is respectievelijk 54% en 58% eenzaam, tegenover 21% van de Nederlandse LASA-respondenten. Dat Turken en Marokkanen vaker eenzaam zijn dan Nederlanders is niet zo opmerkelijk gezien hun ongunstige positie bij bekende risicofactoren voor eenzaamheid. Maar wat werkt nu beschermend tegen eenzaamheid?
Vijf groepen
Op basis van verschillende indicatoren zijn vijf groepen onderscheiden. Er is één groep – de geassimileerden – die hoog scoort op een gevoel van verbondenheid met de Nederlandse samenleving en één groep – de gesegregeerden – die vooral binding voelt met de eigen groep. Een andere groep – de geïntegreerden – scoort relatief hoog op beide. De twee overige groepen – beiden gemarginaliseerd – voelen zich ten opzichte van de andere groepen noch sterk met de Nederlandse samenleving noch sterk met de eigen groep verbonden. Het zijn deze Turkse en Marokkaanse ouderen die significant eenzamer zijn.
Conclusie
Een gevoel van verbondenheid met een gemeenschap biedt dus enige bescherming tegen eenzaamheid. De nadruk hoeft hier niet te liggen op integratie in de ontvangende samenleving; verbondenheid met de eigen groep werkt net zo goed tegen ernstige eenzaamheid.
