Al meer dan 5.000 deelnemers
De LASA-studie kan niet bestaan zonder deelnemers. Sinds 1992 hebben al meer dan vijfduizend 55+-ers meegedaan. Door hun driejaarlijkse deelname is er de afgelopen kwart eeuw ongelofelijk veel belangrijke kennis verzameld over ouderen en veroudering. De LASA-studie brengt problemen onder ouderen in Nederland in kaart, maar signaleert ook wat er goed gaat. Met de antwoorden van de deelnemers is het mogelijk om voorspellingen te doen: wie hebben er later meer zorg nodig? Wat zijn de uitdagingen van de toekomst? Welke ouderen hebben veerkracht en wat kunnen we daarvan leren? Daarmee is de deelname aan dit onderzoek ook in het belang van volgende generaties: de kinderen en kleinkinderen van de huidige deelnemers.
Steekproef
De deelnemers zijn via een willekeurige steekproef uit de gemeentelijke basisregistratie verzameld. Dat is gebeurd in verschillende regio’s: Amsterdam en omliggende gemeenten, Zwolle en naburige dorpen en Oss en omgeving. Op die manier is de groep mensen die meedoet op belangrijke aspecten goed te vergelijken met de algemene bevolking van Nederland. En daarmee geven de resultaten van de LASA-studie een betrouwbaar beeld van de leefsituatie, gezondheid en het welbevinden van ouder wordende Nederlanders.
Verschillen en overeenkomsten
De deelnemers van de LASA-studie zijn heel verschillend: mannen en vrouwen; zieke en gezonde ouderen; mensen met een migratieachtergrond en mensen die altijd in hetzelfde dorp gewoond hebben; zestigers en 90+-ers; personen met een laag inkomen en vermogende mensen, etc. Die verscheidenheid aan deelnemers is van grote betekenis voor de studie. Juist daarom kunnen de wetenschappers onderzoeken hoe diverse mensen op uiteenlopende manieren oud worden. En zo kunnen onderzoekers ook overeenkomsten vinden.
Film over LASA
Het doel en de werkwijze van LASA zijn sinds het allereerste begin steeds hetzelfde gebleven. Bekijk de Nederlands gesproken film hieronder om een indruk te krijgen. Door de telkens terugkerende vragen kunnen wetenschappers zien wat er vanaf 1992 op het gebied van gezondheid en leefsituatie is veranderd rondom ouder worden in Nederland. De mogelijkheid om ontwikkelingen door de jaren heen te onderscheiden, is een van de unieke eigenschappen van de LASA-studie.
Deelnemers aan het woord
Twee deelnemers vertellen waarom zij meedoen aan de LASA-studie. In het belang van het onderzoek moeten de deelnemers wel anoniem blijven, en daarom staan ze niet herkenbaar op de foto.
‘Meedoen aan LASA-onderzoek geeft me een goed gevoel’
De heer S. (80) is al meer dan 25 jaar LASA-deelnemer, vertelt hij in december 2018. ‘Ik ben slechts één tandje uit het grote tandwiel. Maar zonder dat tandje draait dat niet goed door.’
‘Positief in het leven staan, dat is belangrijk. Ik zeg niet dat anderen dat ook moeten doen, hoor. Ik ben al meer dan dertig jaar mantelzorger voor mijn vrouw. Ik heb geleerd dat het leven accepteren zoals dat komt, voor mij het beste werkt.’
Eenzaamheid
‘Ik heb een goed gevoel bij meedoen aan LASA. En in de toekomst hoop ik er voordeel van te hebben. Want de kennis die er uit het onderzoek komt, wordt misschien gebruikt ten gunste van ouderen. Nu is eenzaamheid bijvoorbeeld een item. Dan hoor je op tv over een man alleen: geen familie, weinig contact, gaat de deur niet uit, vereenzaamt. Hoe moet je dat aanpakken? Ik denk dat het goed is dat informatie over eenzaamheid bij de minister terechtkomt.
Het LASA-onderzoek is nog steeds ongeveer hetzelfde als in het begin. Min of meer dezelfde vragen en dezelfde testjes. Dat moet natuurlijk om de onderwerpen over een lange termijn te kunnen bekijken.’
Cruijff
‘Mijn vrouw en ik gaan nog vaak de deur uit. Zij loopt met een rollator, maar we hebben nog een autootje. We gingen vroeger ‘s zondags naar Ajax. Cruijff? Ja, ik heb de man zien voetballen. Dit is een soort altaar voor hem.’
‘Hoop dat ik iets kan bijdragen’
Mevrouw S. is 64 en doet mee vanaf haar 57ste. Ze is nieuwsgierig naar het ouder worden, vertelt zij in december 2019.
‘Toen ik de uitnodiging kreeg voor LASA, waren mijn ouders net overleden. Mijn moeder heeft verschrikkelijke Alzheimer gehad en ik hoop dat ik iets kan bijdragen aan meer kennis over die ziekte. Ik ben ook simpelweg nieuwsgierig. Als ik mezelf vergelijk met mijn eigen grootmoeders… Ik ga drie keer per week hardlopen. Mijn oma’s fiétsten niet eens meer toen ze 64 waren. Lichamelijk voel ik me beter dan ooit.
Ik zou het leuk vinden om te weten wat er in de loop der tijd verandert in mijn antwoorden. Maar ik snap dat dat niet kan, LASA is wetenschappelijk onderzoek en geen therapie.’
Goede zorg nodig
‘Ouderen gediscrimineerd? Ach, ik weet nog hoe ik zelf dacht toen ik 20 was: mensen van boven de 40 telden niet mee. Dus dat zal nu ook zo zijn. Is niet erg, dat is gewoon zo. Punt. Wat me wel zorgen baart is dat ik niet merk dat er goed wordt nagedacht over ouderenzorg. Er zijn wel initiatieven, maar die zijn veel te duur. Iedereen heeft toch goede zorg nodig?’
